The approaches to free improvisations are many and varied. It's not the screaming monolithic caterwaul that its detractors like to characterize it as. There are many, varied approaches to the music. Below are two worthwhile recent recordings that demonstrate two dif- ferent ways musicians approach free improvisation. The quartet assembled by Evan Parker to play on one night of his residency at the Stone in New York City in 2014, is truly an international group. Parker is British, pianist Sylvie Courvoisier is Swiss born. electronics master Ikue Mori was born in Japan and violinist Feldman in America. But they all speak the same musical language: free improvisation. (OK, they also all speak English but that's another matter.) The residency was such a success that a year later the quartet gathered again, this time to play at Roulette. Miller's Tale is a collection of improvisations recorded on an afternoon the day before that performance. The album is dedicated to playwright Arthur Miller and each title is a reference to a title or a phrase from one of his plays. The assembly of Miller's Tale has an unusual structure. The first part of the album consists of quartet tracks (tracks 1-4) and the second half, various group duets. The full group tracks are free improvisations of the highest order. The recorded sound is excellent. Each instrumentalist's distinct and individual style is brought out in this recording. Each of the players uses the full range of their instruments. Parker's use of extended range technique is legendary and although he tends to use it less these days, it's still recognizably Evan Parker. Courvoisier prepares her piano in such a way that it can sound like a percussion instrument or electronic. Feldman's violin can sound full-bodied with bold sweeping lines but he can also issue forth ghostly harmonics that transform the sound of his instrument. Mori's electronic set up has a unique range of sound that gives the music a further dimension. Each of the four group tracks sound complete in and of themselves with natural endings. If there is editing, it is extremely well done. The opener "Death Of A Salesman" starts with Feldman heralding their arrival with a barrage of taut scratchy phrases and proceeds from there. By the track's halfway mark all four have blended into a unified voice almost breathing as one organism. It's a beautiful moment that carries through to the end. While most of the quartet tracks run to the 6-8 minute range, "The American Dream", the longest at 13 1/2 minutes, is the most satisfying. It takes its time in development and goes through several different stages to make it a complete performance involving full length development. The conclusion finds Mori issuing subtle blips that fade into the ether is a most satisfying ending. The duos give the listener a glimpse into each player. They tend to be short (only one is over 5 minutes) and to the point. "The Reason Why" has Feldman and Parker engaging in a duet of spiraling lines, sometime converging into one voice but throughout, they match perfectly in tone and texture. But the concluding "A Fountain Pen" is the most unique track on the album. It's between Courvoisier and Mori. As Courvoisier plays contemplative chords, Mori backs her with subtle tinkling bell-like sounds (reflecting Mori's percussive avatar) and subtle background drones. It's a brief
but fitting conclusion to a superb album of free improvisation.

Yonkers, een wijk in New York, speelt een grote rol in 'Death Of A Salesman', het bekende toneelstuk van Arthur Miller over vertegenwoordiger Willy Loman, die er met zijn Studebaker strandt op weg naar zijn huis in Brooklyn. De omzwervingen en depressieve gevoelens van deze vertegenwoordiger, die er zo'n 35 jaar trouwe dienst voor de firma heeft opzitten, vormen de kern van het stuk.

In datzelfde Yonkers namen in september 2015 vier gerenommeerde musici uit de vrije improvisatie het album 'Miller’s Tale' op, daarmee verwijzend naar die fictieve gebeurtenis in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Dit treffen was overigens een voortzetting van een eerste ontmoeting in The Stone, New York. Saxofonist Evan Parker nodigde daar voor de afsluiting van een residentie pianiste Sylvie Courvoisier, violist Mark Feldman en elektronica-producer Ikue Mori uit. Dat beviel en leidde tot de opnamesessies een jaar later. Vier groepsstukken en vijf duetten bevat 'Miller’s Tale'.

Feldman en Mori vangen het gelijknamige 'Death Of A Salesman' aan met krassende en knisperende klanken. Parker mengt zich erin met beheerst kwetterende geluiden en op de achtergrond horen we Courvoisier plukken aan de pianosnaren. De wanhoop van Loman zit aan het eind, als de klanken samenkomen tot een doldriest mengsel. 'A View From The Bridge' klinkt ingetogen, met een vleugje weemoed en het is hier vooral Feldmans zangerige vioolspel dat opvalt. Verontrustend klinkt 'The American Dream'. Courvoisiers hamerende wijze van pianospelen is hier debet aan, evenals de vreemde en spookachtige geluiden die Mori hier creëert. Maar de echte tragiek brengt Feldman met een zeer intense solo, door Mori ondersteund met vreemd parelende geluidjes. 'Up From Paradise' is het vierde kwartetstuk. Parker speelt hier een voor hem kenmerkende, alle kanten op schietende solo op sopraansax, terwijl zijn medemusici fragiele muzikale lijnen trekken.

Zoals gezegd telt het album eveneens een vijftal duetten. Mori en Feldman bijten het spits af met 'Riding On A Smile And A Shoeshine', het motto van Loman tijdens zijn werk als vertegenwoordiger. De twee bouwen al improviserend een boeiend web van klanken waarin ernst en speelsheid elkaar afwisselen. Ook het duet van Mori met Parker is meer dan de moeite waard. De langgerekte noten van Parker contrasteren goed met Mori's sprankelende klanken.

https://draaiomjeoren.blogspot.com/2017/05/cd-sylvie-courvoisier-mark-feldman-ikue.html